Historia młynków z Remscheid cz.3

 W latach 1870-1900 wzrosła liczba młynków do kawy i w rejonie Remscheid odnotowano tendencję spadkową zapotrzebowania na ten artykuł. 

W 1870 roku było jeszcze 40 warsztatów ale liczba liczba ta spadła do 33 w 1897 r., 27 w 1880 r., 12 w 1884 r. a w 1899 r. nawet do 7. Liczba producentów młynków do kawy ustabilizowała się na przestrzeni pół wieku. Od 1900 do około 1950 roku pozostało 5 warsztatów. Spadek liczby był naturalną konsekwencją rozwoju przemysłu w XIX wieku.koniec 

Rozpoczęło się zanikanie rodzinnych warsztatów i kuźni w Remscheid i okolicach Bergisch. Zaczęły powstawać duże zakłady przemysłowe .W 1885 Alexander von der Nahmer otworzył w Remscheid odlewnie "Alekxandrwerk" i zaczął produkować na dużą skalę sprzęt gospodarstwa domowego w tym młynki do kawy.

Około 1900 roku firma wprowadziła na rynek pierwsze ścienne i stołowe młynki do kawy, które osiągnęły swoje rozkwit w latach 1920 -1923. Zaletą młynków ściennych był mniejszy nakład siły który trzeba było wkładać w mielenie kawy czy cykorii a także można było zgromadzić jej większy zapas w pojemnikach z kamionki lub porcelany. Szklane pojemniki do młynków ściennych pojawiły się w 1905 roku z fabryki kamionki z Roesler Villeroy & Boch oraz Wächtersbach. Za granicą młyny te były sprzedawane głównie w Holandii i Belgii.

W wyniku przemysłowej produkcji młynków do kawy dotychczasowi rzemieślnicy musieli się dostosować do do korzystania z maszyn. Ale to właśnie to przejście  było trudne dla przeważnie małych manufaktur i zrujnowało je. Tylko dobrze finansowane warsztaty były w stanie przetrwać i tylko poprzez mechanizację i zwiększenie nakładów produkcji.

Alexanderwerk około 1886 roku

W 1880 roku 27 fabryk w Remscheid nadal produkowało rocznie od czterech do sześciu tysięcy sztuk młynków do kawy ale w większości przeważnie tylko tanie modele.W 1900 roczna produkcja jednego producenta w wyniku uprzemysłowienia wynosiła od 40 do 50 000 sztuk a  pozostałych rzemieślników około 500 do 2500 sztuk.

W latach dwudziestych a także w latach trzydziestych XX wieku produkcja w firmie Lehnartz & Cie  wzrosła do około 500 sztuk tygodniowo a w firmie Carl Augusta Lehnartz do około 100 000 sztuk rocznie. Wraz ze wzrostem produkcji rosła też wielkość firmy i liczba pracowników. Na przykład, firmy Carl August Lehnartz w czasach swojej świetności zatrudniał ok. 30 ludzi, a Peter Dienes około 100-120 osób.